Jop Haverkamp: Hallo, allemaal welkom bij de wellbeing workplace podcast. Ik laat je zo direct een podcast, opnamen horen die ik eigenlijk niet wil plaatsen, maar toch doe en je zult je afvragen: waarom plaats je m dan toch wel? Nou, waar ik hem toch wil plaatsen is omdat ik hoop dat het je kan inspireren om toch dat ene te gaan doen wat je al zolang uitstelde en om je niet meer tegen te laten houden door allerlei excuses, want dat is precies wat er tijdens de opname die ik je zo laat horen, gebeurde. Ik merkte talloze excuses en gedachten op om te stoppen. Ik had last van de gedachte. Het is niet goed genoeg wat ik inspreek ik neem een andere keer een betere pot kast op en toch ging ik door. Kortom in deze pot kas ben je aanwezig bij mijn kritische gedachten en ook hoe ik hiermee omga in het moment en hopelijk inspireert het je hier komt opname, veel luisterplezier en ik hoor graag wat je ervan vond. Je goede dag, beste luisteraars hier, de wal ben workplace podcast en dit is een bijzondere aflevering, want in deze aflevering zit ik niet achter de microfoon, maar loop ik door het bos. Waarom? In het kader van praktisch wat preach en wellbeing pot kast opnamen, terwijl ik loop en ik nodig je uit om Hetzelfde te doen. Ja, nou, waar gaan we het over hebben? Waar ga ik het over hebben? Want het is een pot kast waarin ik nou eigenlijk alleen aan de wandel ben door het bos. En wat ik wel bedacht had, is om gewoon hardop denkend deze pot kast in te gaan spreken. En op het moment dat ik dit nu zo zeg, merk ik gelijk van jeetje dit is niet goed genoeg en dat is dan misschien ook wel gelijk in het hier en nu het onderwerp waar ik het over wil hebben. Je herkent het vast wel als je iets maakt. Als je iets doet, dat er dan misschien wel binnen een minuut, misschien wel binnen tien seconden en misschien wel na een dag het stemmetje komt, is toch niet goed genoeg. Dus ik voelde net bijna de neiging om deze oude recording te stoppen en het opnieuw te doen, omdat ik dacht: ja, dit is toch niet de allerbeste introductie die ik kan maken. Dus laat ik het overnieuw doen, want het kan veel frisser veel enthousiaster en veel leuker, en ik vermoed dat jij dit herkent bij jezelf. En dan is de vraag van he, hoe ga je daar nou effectief mee om? Want veel te vaak laten we ons leiden door die onbewuste gedachten, die onbewuste neigingen die d'r voor zorgen dat we niet doen wat we eigenlijk willen. Dus mezelf als voorbeeld nemend had ik bedacht: ja, ik ga gewoon wandelen, post, een podcast opnemen en ja, ik, ik heb daar zin in, ik vind het leuk, ik vind t tof en zoals je net merkte, had ik net bijna de neiging om toch op stop te drukken en dat is gelukkig niet gebeurd, blijf ik doorpraten maar het had niet veel geschild dus hoe ga je nou effectief om met dat stemmetje? Nou, wat veel mensen doen, wat niet werkt, is dat ze dat stemmetje horen en er meteen naar luisteren, want dat is hoe gedachtes zijn. Ze lijken een soort van regels, commando's instructies, belangrijk, de waarheid, al dat soort dingen, zo lijken gedachtes te zijn. Maar in werkelijkheid zijn gedachten, zegt slechts gedachten. En als je dat weet, als je dat van jezelf erkent en als je daar dus ook afstand van kan nemen, dat je beseft van nou ja, maar ik ben niet m'n gedachten, dan heb je een keuze, dan heb je een keuze, of je ernaar wil luisteren of niet. En ja, zo net had ik zo'n keuzemoment en ik had de keuze om inderdaad de opname stop te zetten. Maar ik had ook de keuze om het niet te doen en door te praten en dat daar heb ik voor gekozen en ik merk dat ik daar blijf blij om ben. Weet je waarom, want ik weet zeker, als ik hem had stopgezet en het opnieuw had gedaan, dan had ik dat stemmetje alleen maar meer aangewakkerd van nou, ja, dat is ook niet goed, ja, dat is ook niet goed en dat je vervolgens bij tak 324 drie uur later toch een keer een pot kast hebt, maar tegelijkertijd dan ook hoort dat ik er al 324 takes op heb zitten en dat is nou net wat je niet wil, want dat, ja, dat hoor je gewoon. Dus ja bij deze oh, kijk, daar komt een fietser langs, misschien hoor je, het, loop je op een mooi gravel pad, maar in ieder geval, dat is dat is de kunst en het mooie daarvan is die gedachten opmerken en vervolgens iets anders kiezen. Dat kan je leren. En hoe leer je dat? Nou, dat leer je niet van vandaag op morgen, maar dat kost wel tijd, net als het leren gitaar spelen of het leren je ve te strikken. Maar ieder stapje, ieder moment dat je daar jezelf in traint, daar word je d'r weer iets beter in en dat is het mooie. Dat je dus ook jezelf kan trainen in bewust worden van hé, wat gebeurt er nou eigenlijk? En de manier waarop ik dat train, is door nou af en toe te mediteren stil te wezen, maar ook af en toe gewoon dingen op te schrijven. Want vaak genoeg merk ik, als ik mediteer dat ik ja, dat het niet lukt is verkeerd, verkeerd gezegd, maar dat ik aan de haal ga met m'n gedachten. En dan heb ik altijd een wekkertje en dan ga het werker je en dan merk ik: ik heb niet m'n gedachten waargenomen, maar ik ben er gewoon mee aan haal gegaan. Ik heb gewoon lopen piekeren en dat is het nadeel, soms van meditatie. Dus soms zijn er ook andere manieren waarop je dat bewustzijn kan trainen en een hele fijne manier vind. Ik is om gewoon op te schrijven wat je denkt, want je gedachten zijn altijd sneller dan je dan je pen en doordat je je pen vast hebt, moet je wel vertragen in die gedachten en word je dus ook heel bewust van je gedachten. En het grappige vind ik van mezelf is als ik die gedachte zo nou opschrijf dat ze eigenlijk voor 80 procent nergens op slaan en soms ook heel vaak negatief zijn, of angstig of kritisch of wat dan ook. En het is dan ook super bevrijdend om te merken, als ik het opschrijf dat dat ik m'n gedachte niet ben en dat ik er dus ook niks mee hoef. En zo'n papiertje die ik dan opschrijf dan drie, drie a-viertjes of drie avs, moet ik eigenlijk zeggen, kleiner dan een atje, anders een hele lap tekst. Die gooi ik vervolgens ook gewoon weg en als ik heb weggegooid, dan zijn ze zijn die gedachten ook eventjes weg. En natuurlijk komen ze wel weer terug, maar daar heb ik wel mooi weer een, een training gehad in het opmerken van mijn gedachten. Nou, dat is eigenlijk alles wat ik voor deze podcast nu met je wil delen. Ik. Ik heb namelijk nu het stemmetje in m'n hoofd van: ja, ik kan nu nog wel een half uur door blijven lullen maar daar ga je, nou, trek ik geen volle zalen mee. Dat is dan ook het stemmetje die ik hoor, dus dat zegt in mij van nou rond maar af met deze podcast. Dit was u een een eerste uitprobeersel ik moet zeggen dat ik geinspireerd ben door de pot kast van Kasper van der Meulen. Die heeft ook een pot kas, die die al wandelend opneemt en hij heeft me geinspireerd omdat nou wat ik nu Hetzelfde doe, en dat bevalt me wel eigenlijk. En volgens mij is de oude recording ook nog best wel prima. Dus ja, ik ben er blij mee. Ik merk dat er nu een windje op komt steken, dat die ook de Audio een beetje verstoord. Dus ik ga daar inderdaad een einde aan breien. Per benieuwd wat je ervan vond. Abonneer je op de been workplace podcast als je dit leuk vindt, of deel het met je vrienden of familie, en anders wil ik je ook nog. Nee, nu ben ik de kluts kwijt en misschien merk je het wel dat ik nu veel te veel in m'n hoofd zit te bedenken wat ik eigenlijk wil zeggen. En als ik te veel bedenk wat ik eigenlijk wil zeggen, komt het er gewoon niet soepel uit. Dus ik ga toch nog even door met deze podcast, omdat ik het toch wel weer heel mooi opmerk van wat er nou intern bui men gebeurt. Toch dat kritisch stemmetje die zegt: hé, trek geen volle zalen met dit verhaal als je nog langer door praat. Dus stoppen mee, en meteen merk ik dat mijn teksten ook gewoon slechter worden, dat ik niet netjes afrond blablablablabla dus dat is dat stemmetje. Nou, ik werd er net weer van bewust en ik merk gelijk weer van ah, ja, fit, daar hoef ik niet naar te luisteren. Ik kan kan ook iets anders kiezen. Dus bij deze heb ik dat nu gedaan en was ik net echt aan het praten vanuit m'n hart en niet vanuit m'n hoofd. En mensen die praten vanuit hun hart, die praten veel zuiverder die praten zonder uhtjes en en dat is veel prettiger om naar te luisteren. Dus dat is ook wat ik ambieer en dan komt weer een fietser aan. Allo dat is ook wat ik ambieer dat ik meer leer praten vanuit m'n hart in plaats van vanuit m'n hoofd. En dan, dat is voor mezelf veel prettiger en kost film in de energie en voor de toehoorder in dit geval jij kost, is dat ook gewoon fijn om naar te luisteren, dus dat is de kunst. Praat er vanuit je hart en als ik zo vanuit m'n hart praat, ik loop hier nu in de schemering, het is bijna donker door het bos en dat is echt super mooi en ook heel stil. Dus ik ga nu even stilstaan en misschien hoor je die vogels op de achtergrond en dat is toch weer het bijzondere van de stilte. Dus ik raad je aan om vandaag, als je dat luistert, morgen, als je in bed ligt, toen wij dit luistert, hoewel ik je had opgeroepen om net als ik in beweging te komen op het moment dat je deze pot kast luistert, om ook eens wat langer stil te staan bij ja, je omgeving, wat je hoort, wat je ruikt wat je ziet en ik ben echt een audiofiel dus ik vind het fantastisch om te horen wat er, wat ik allemaal hoor, daarbij stil te staan. Ik loop nu langs een kasteel, bij mij in zutfen de branden allemaal lichtjes en ik woon daar net ook een soort van lage bastonen dus ik heb het idee dat er ook een soort van muziek gedraaid wordt. Toch niet. Nou, in ieder geval, ik ga d'r nu echt een eind aan breien. Ik hoop dat je podcast leuk vond, delen met je vrienden en familie. Als je denkt wel, nee, dat vind ik meer mensen leuk. Als je het zo leuk vond dat je denkt, nee hier, deze podcast wil ik sporten, dan kan dat door deze podcast gaan volgen of te liken en of een review te schrijven. Dat helpt dat deze podcast makkelijker gevonden wordt. Dus dank je wel en de goedjes en tot ziens.