From total restlessness to delightful tranquility

Jop Haverkamp: Hallo allemaal welkom bij een nieuwe aflevering van de well-being Workplace podcast, en deze keer gaan we het hebben over het onderwerp onrust en nog sterker gezegd, van onrust naar rust. Dat is eigenlijk wat we allemaal willen, dus in deze pot kas kom je d'r ook achter van: hé, welke dingen kan ik eigenlijk doen om van onrust naar rust te gaan?

Mariska Fissette: Ja, en we gaan onze eigen ervaring hierover delen. En vind je het nou leuk? Deze podcast abonneer je dan vooral, want we gaan nog heel veel afleveringen verder met je delen of sturen door naar iemand waarvan je denkt: hé, die kan wel wat meer welbeing in zijn of haar werk en leven gebruiken. Ik heb zin in deze aflevering. Op wat heb jij?

Jop Haverkamp: Ik ook, ja, ik heb er zin in, omdat ik zoveel met onrust heb. Ik heb heel vaak last van onrust, dus ben ik er ook ingedoken van. Wat kan ik nou doen om van onrust naar rust te gaan?

Mariska Fissette: Nee.

Jop Haverkamp: Maar allereerst zal ik even kort iets delen over hoe ik onrust ervaar want iedereen ervaart onrust weer anders.

Mariska Fissette: Ja.

Jop Haverkamp: Zeker, dus nou, hoe ervaar ik het? Ik ervaar het meestal het meest en het meest heftige. S Ochtends als ik wakker word ik zeg altijd ook het eerste: wat wakker wordt, is je brein, en dat is bij mij zeker ook het geval. Mijn brein wordt als eerste wakker en ga, en dan gaat het nadenken. Oké, wat moet ik allemaal doen? Wat moet ik allemaal doen? Wat is belangrijk, wat is belangrijk en die gedachtes? Die gaan ook supersnel dus dat gaat zich zo toe. Te, zo'n ja, een sneltrein is het gewoon aan allerlei gedachtes en die gedachtes gaan zo snel dat ik ze eigenlijk helemaal niet zo kan volgen, en daar word ik dus onrustig van.

Mariska Fissette: En wat is daar vervelend aan dan?

Jop Haverkamp: Ik voel me opgejaagd ik, ik voel een soort haast in mezelf dat ik iets moet gaan doen, dus het liefste en dat is dan ook tegelijkertijd al een een oplossing en een tip, het liefste ga ik meteen in beweging en ik merk bij mezelf dat dat dus ook supergoed helpt. Als ik wakker word, meteen in beweging, want het brein is wakker, maar het lijf, mijn lijf nog niet. En al op t moment dat ik dus ga bewegen, even hardlopen of andere oefening of sport, dan ja, dan dan linkt mijn brein weer met mijn lijf en dan voelt het weer in Sink en automatisch worden mijn gedachten dan ook rustiger.

Mariska Fissette: Mhm, oké, ja, en hoe heb je dat? Want ik weet dat jij veel met de onrust hebt, dat je veel last hebt gehad, ook van je, van je onrust. Nu geef je direct een tip en beschrijf dat toch niet voor je is. Maar kun je, als we even wat meer teruggaan in de tijd toen je nog wat minder goed kon omgaan met die onrust? Hoe zag dat eruit? Zeg maar, hoe kon, hoe merkte je dat zelf en waar kwam iteindelijk, VO ja, die omslag?

Jop Haverkamp: Ja, goeie vraag, ja, wel, wat ik vooral bij mezelf merkte qua onrust in het verleden, dat ik er echt mee aanhaal ging, is dat ik die onrust voelde en dan dus maar zo snel mogelijk iets ging doen. En dat iets maakte dus eigenlijk niet uit, omdat ik de overtuiging had. Als ik maar iets doe, dan stopt die onrust. Dus die onrust had ook heel erg te maken met een interne overtuiging. Ik mag niet stilzitten ik moet iets doen, ik moet van nut zijn, ik moet praktisch bezig zijn. Die die overtuigingen zaten bij mij heel diep in.

Mariska Fissette: Ja.

Jop Haverkamp: En die heb ik nog steeds al en ik kan ze nu beter waarnemen, zoals ik er niet mee mee aan de haal ga. Maar destijds ging ik er wel mee aan. Nou, want elke keer als ik dus die onrust ervaarde voelde ik die onrust door iets te gaan doen. Maar dat iets was vaak niet eens iets waarvan ik, ja blijer werd, gelukkiger werd, meer tevreden werd. Nee, ik werd eigenlijk alleen maar onrustiger ervan.

Mariska Fissette: Dus als ik jou eigenlijk goed op de late, maar ja, als ik jou goed hoor, is is dat er misschien destijds een meer onbewust gebeurde in je brein. Stemmetjes regels, overtuigingen die zeiden van he op, je bent anders lui of gas aan de sla. Je mag niet stilzitten en dat jij daar waarschijnlijk ook weer onbewust naar ging handelen, is dat het misschien meer een proces was waarvan je, ja wa, wat nog niet helemaal gelijk voor je was. Klopt dat?

Jop Haverkamp: Ja, exact ja.

Mariska Fissette: Ja, en je gedrag was dan dus eigenlijk ook onrustig, dus als ik jou toen had bezig kunnen zien, dan zag ik je waarschijnlijk de hele tijd in de weer.

Jop Haverkamp: Zeker, ja, en en zo zie je me waarschijnlijk nog steeds wel eens een keer, want het is niet zo dat dat ik nu een magische pil heb genomen, dat ik nooit met last heb van onrust. Alleen het positieve van nu is dat ik wel weet van: Oké op momenten dat ik onrust heb en nu gaan we naar al de oplossing, of eigenlijk, ja, de oplossing, tips die helpen. Dus is dat ik er bewust van ben. Ik ben bewust van hé, ik voel nu onrust. Wat heb ik dan nu te doen? En mijn automatische reactie was oké, sneller, meer, meer meer.

Mariska Fissette: Ja.

Jop Haverkamp: En nu is het juist: stap je terug op de rem staan, vertragen en nou ja, dat dat. Dat heeft tijd gekost om dat echt in te bouwen en om daar echt, zeg maar, bewust van te worden en dat ook echt gewoon te doen. Maar het resultaat, dat is geweldig.

Mariska Fissette: Geluk en wat ik nog even een stapje terug hoor, wat ik me afvraag is je zegt, ik deed dus heel veel en ik handelde heel erg. Nou, ik nog niet stilzitten nou op zich, wat is er verkeerd? U eigenlijk veel voor elkaar krijgen dan, wat was er dan vervelend?

Jop Haverkamp: Oh ja, natuurlijk, ja, ja, nou ja, in die zin is dat natuurlijk niet niet niet slecht of zo heel veel doen en hele tijd in de weer zijn. Alleen stond ik niet stil bij hé wat ik doe, is dat wel hetgene wat ik wil doen?

Mariska Fissette: Wat ik wil doen? Ja.

Jop Haverkamp: Ja, dus dus is dat echt belangrijk voor mij?

Mariska Fissette: En wat, wat heeft het je dan gekost? Om alles maar bewust.

Jop Haverkamp: Lezen te zijn: het heeft me gekost dat ik met me met dingen heb bezig gehouden die ik niet niet zo belangrijk vind.

Mariska Fissette: He.

Jop Haverkamp: Ik noem maar: als ik onrustig ben, ga ik de krant lezen op m'n mobiel, om maar gewoon gevoed te worden met nieuwe prikkels.

Mariska Fissette: Ja.

Jop Haverkamp: Ja, als ik op m'n sterfbed lig en ik ik denk terug, dan zou ik zeker spijt hebben van de hoeveelheid uren die ik ja besteed heb aan ja, nutteloze informatie tot me nemen, want dat is meestal met de krant, je kan er niet meer zoveel aan doen. Ja, en het is vaak een ver van je bed shop dus dus dat kost het me en wat het me vooral kost is energie. Want ja, ik stop energie in dingen waar ik eigenlijk geen energie in wil stoppen. Maar ik heb ook maar een bepaalde hoeveelheid energie en die is dan weg en die is leeg en.

Mariska Fissette: Dus eigenlijk was je een beetje een dure cel, konijntje die gewoon niet stilstond en dacht van: hé, doe ik eigenlijk wel de dingen die ze voor mij toe doen? Ja, betekenisvol leven in werk, maar ook privé, dat eigenlijk. Wat. Dat je, wat het je kost of wat je op een genomen ben gaan beseffen? Nee, dit moet anders.

Jop Haverkamp: Zeker, ja, ja en en en ik ben blij dat het nu anders gaat, want voor m'n gevoel heb ik dus veel meer focus kan ik veel beter bepalen. En wat wil ik nu doen? En op momenten dat ik onrustig ben? En dat is het grappige, vlak voordat we deze pot kast opnamen, was ik behoorlijk onrustig en toen hebben we even een meditatie gedaan van vijf minuten. Maar en dat, ja, dat dat dat zorgt meteen voor een verandering in mezelf. En als ik het zo over onrust heb, zie ik ook nog hard op te denken van ja, dat ligt natuurlijk ook nog aan andere dingen. Zo zijn er wel 100 dingen die ons kunnen veroorzaken bij mij, maar dan dus bijvoorbeeld die overtuigingen van he, je moet constant iets doen, maar koffie.

Mariska Fissette: Ja.

Jop Haverkamp: Kan ook voor onrust zorgen.

Mariska Fissette: Ja, of heel veel mensen om je heen of externe prikkels als je op een drukke werkplek zit, kinderen thuis hebt in karenten en noem maar op: tuurlijk ook allemaal, ja.

Jop Haverkamp: Onrust precies dus. Kortom iedere iedere persoon met onrust ervaart weer ander soort onrust en de oorzaak ligt ook ergens anders. Dus dat is altijd het onderzoeken waard. Ja, dus als ik hem aan jou vraag.

Mariska Fissette: Ja.

Jop Haverkamp: Wanneer heb jij onrust in je leven en en hoe ziet dat er bij jou uit?

Mariska Fissette: Ik ervaar meestal onrust in m'n leven als ik te veel dingen tegelijkertijd doe en vooral als er dingen zijn die niet per se mijn agenda zijn, dus dat ik te veel ja heb gezegd, te veel. Nou ja, ik, ik, ik praat soms wel, ik denk soms best al vaak en dan zeg ik: oh, nee, leuk doen we, dan spreken we af en dan later denk ik maar maar dat weet ik misschien helemaal niet of heb ik te veel dingen die ik wil doen. Dat maakt mij heel onrustig en het ja, grappiger wilde ik echt verkeerde woord. Maar bij jou zie je denk ik ook veel meer in je gedrag en bij mij. Mensen ervaren mij volgens mij best vaak al rustig, zeg maar ja m'n uitstraling, tenminste dat hoor ik vaker terug en dan denk ik al wel bewust.

Jop Haverkamp: Ja, jij valt dan stil als je onrustig bent. Ja, ja, ja, dat is wat ik zie.

Mariska Fissette: Ja.

Jop Haverkamp: Ja je je, je lichaam valt stil in je brein.

Mariska Fissette: Is iemand exact? Mijn brein gaat gewoon alle kanten op en en en de de methodiek die mijn brein hiervoor gevonden heeft, dit is niet de oplossing, maar in ieder geval. Hoe het dan gaat, of heel lang is gegaan in m'n hoofd nog steeds wel is, is dat ik dan toe: doe, lijstjes gaan maken en dan dat ik een continue controle probeer uit te oefenen op mijn gedachten. Zeg. Maar dat doe ik dan met die onrust intern om probeer te gaan gaan en voorheen helemaal vroeger, dacht ik van oh, ik heb ik heb het gewoon te druk met-werk vooral, dan dacht ik vroeger, dat wordt natuurlijk ook vaak gewoon in de maatschappij gezegd van oh, hoe, hoe gaat het met je? Ja, druk, en dat is dan vooral werk, terwijl bij mij was een niet alleen bij mij, maar een continue stroom aan toe. Dus en en gedachten dus en in het weekend heb ik net zo goed de doos van: nou ja, die vriendin bellen of boodschappen doen, of dan, nou weet je wel alles. Wat wordt dan op een gegeven moment een soort van lijstje met de illusie dat er wel een einde komt?

Jop Haverkamp: Ja, ja, ja.

Mariska Fissette: Dus dat is wat er met mij geweet dat ik onrustig ben. Dan gaat mijn brein het proberen te controleren door de hand van dat soort gedachten.

Jop Haverkamp: En in principe, lijstjes zijn natuurlijk ook weer niet verkeerd.

Mariska Fissette: Ik niet, ik ben enorm van lijstje, maar leest ja, deed en hoe het volgens mij tussen ons twee al verschillend is. Dus jij bent heel onrustig in je gedrag en je gebaren, en bij mij is het wat meer intern. Ja, ja, ja, ja.

Jop Haverkamp: Ja, interessant.

Mariska Fissette: Ja.

Jop Haverkamp: Ja, en wil je nog iets meer vertellen over hoe jij jouw onrust dan te lijf gaat? Je hebt natuurlijk al iets iets, iets over verteld.

Mariska Fissette: Ja, kijk, je kan natuurlijk niet voorkomen, dus dat is en dat is ook niet erg waar ik heel veel baat bij heb, is dat ik het opmerk dat ik veel preventiever al doorheb van oh, wacht even, ik heb weer de neiging om en dit voorbeeld alles op een lijstje te gaan zetten. Blijkbaar ben ik onrustig. Blijkbaar heb ik stress. Wat mij gewoon heel erg helpt, is om s Ochtends een routine te hebben en s avonds en binnen die kaders kan ik verschillende kanten op. Maar dat zijn mijn opstart momentje versus mijn. Nou ja, ik ga naar bed. Rustmoment dus dat is al heel ver.

Jop Haverkamp: Joanke.

Mariska Fissette: Met ander zo, dat is mooi, ja, ja, en daar weet je daar, daar komt ook niemand aan. Dan gaat mijn telefoon uit of ik heb nog niet aangezet en dat zij in ieder geval de rust. Nou ja, momenten in mijn, in mijn dag, die helpen mij.

Jop Haverkamp: En ertussenin mag het dus stormen.

Mariska Fissette: Dat is ik mag het enigzins stormen. Maar nou ja, de de mensen met die met mij hebben gewerkt, weten, ik werk heel graag met focussen uren en met blokken, dus dan heb ik wekelijks, heb ik bjvoorbeeld en financieel blok of een. Nou noem ik maar een content blok. Dat soort dingen en ik weet binnen die tijd gaat alles wat daarover gaat, alleen state of content of klantgesprekken gaat in die blokken en dan heb ik alsnog de ruimte om mijn creativiteit te laten stromen. Agenda zit niet propvol en zo ervaar ik ook rust. En wat ik daarin nog heel fijn vind, is een afwisseling tussen met mensen werken en in contact zijn, versus soli tut time. Dus dat echt gewoon ik en mijn creatieve bubbel en die afwisseling die maakt dat ik rust vind en dat ik niet continu aansta voor ofwel prikkels van m'n telefoon en een computer en prikkels van van Buitenaf aan andere mensen en dat ik dat ook wel kan, maar dat als ik er voor open sta, dat ik er ook echt ben. Ja, ja, en anders ben je continu een soort van half aanwezig, half afwezig en dat maakt mij ook heel onrustig.

Jop Haverkamp: Ja, mooie mooie tips waarvan ik zeker weet dat mensen denken van ja, daar kan ik wel wat mee en sommige mensen zullen hebben. Daar kan ik niks mee. Kritische vraag genoeg. In hoeverre neigt dat naar controle?

Mariska Fissette: Ja, da's een hele kritisch, goeie, goeie, kritische vraag, soms neigt naar controle en ik denk dat het afhangt van de context. Het ene moment kan iets heel dwangmatig controle matig zijn en op een ander moment niet. Dus de vraag die jij en ik al gelijk altijd stellen is: werkt het voor je in dit moment, net als heel gezond eten of naar de sportschool gaan of yoga? Dat kan heel erg zijn, van oké, ik zorg goed voor mezelf en ik ga mee met m'n Flo, blabla en andere momenten is het heel erg van oké, het moet ze he, zo vaak in de week en zo laat en zoveel grammen reist, weet ik wel. Dan kan het heel controle matig zijn en dan nog kan het voor iemand werken. Natuurlijk is altijd aan de ander om te zeggen: op dit moment werkt het voor me. En hé, op dit moment is het eigenlijk wel controle matig.

Jop Haverkamp: Ja dus dus inderdaad de vraag he werkt het voor me? En een andere mooie vraag, die ik ook altijd meegeef aan mensen met wie ik werk en trainingen geef, is hij: geeft dit mij nu rust, de lange termijn?

Mariska Fissette: Om de A2.

Jop Haverkamp: Als het antwoord ja is, dan ben je gewoon maar ja, effectief bezig. Of we de dingen aan doen die die voor jou werken, ja. Maar als het op de lange termijn geen rust geeft, als je denkt van ja, zoals ik al die lijstjes moet maken om alles bij te houden, dan weet ik zeker dat ik niet, dan weet ik al helemaal gek wordt van al die lijstjes en dingetjes dan is het niet jouw ding.

Mariska Fissette: Ja.

Jop Haverkamp: Ja, dus dus dat is ook een verschil tussen jou en mij, met veel meer van die lijst dan ik. Ja, en tegelijkertijd heb ik er wel iets van nodig, maar ook niet te veel.

Mariska Fissette: En zo werkt ook bij iedereen. Acties dus.

Jop Haverkamp: Dat is dan tegelijkertijd misschien wel de afsluitende boodschap naar de luisteraar of de kijker, want hij staat ook op top is van hé, wij gaan je niet vertellen. Als jij van on, van onrust naar rust wil gaan, wij niet vertellen hoe jij meer rust moet gaan, bereiken we we. We hebben allerlei manieren. We hebben echt hele goeie best-practices maar de eerste stap is altijd: kijkt van hé naar die bewustwording kunnen we samen bewust worden van hé waar die onrust bij jou vandaan komt? En als we dat stukje gevonden hebben, zeg maar dat puzzelstukje ja, dan hebben wij echt een hele winkel vol aan methodes om te kijken van hé, hoe, hoe kan je die onrust? En blijf gaan, zodat je meer rust gaat ervaren.

Mariska Fissette: Ja, dan kon je nog het woordje samen zeggen. Dan wil ik nog acht graag iets aan toevoegen. Is dat, want ik weet dat veel mensen ook luisteren, die samenwerken met veel collega's met een team zitten of juist veel thuis werken met partners. Alleen is het dan best wel lastig om hier rust te pakken, dus daar afspraken over te maken en in gesprek te gaan. Van wanneer ben je te storen, waar dan weet je niet te storen en elkaar daar ook in aan te moedigen, want wat je nu ziet gebeuren, zeker met het thuiswerken is dat mensen het gevoel hebben. Ik moet de hele tijd aanspreekbaar zijn. Ik moet wel laten zien dat ik aan het werk ben, ik moet beschikbaar zijn, dat is zo onrustig. Dus alleen kan je wel zeggen van nou ja, ik hé ben even weg, maar als je die afspraak niet duidelijk hebt gemaakt, kan dat juist voor extra onrust zorgen.

Jop Haverkamp: Ja, zeker, ja.

Mariska Fissette: Gesprekken aan en.

Jop Haverkamp: Ja, dat is ook een oproep van: nou, je wil je meer meer rust ervaren, dan zoek ik het niet alleen bij jezelf, maar zoek het juist in in de werkcontext in je team. En als je zoiets hebt van ja, ik wil dat echt gaan aanpakken, maar niet alleen voor mezelf, maar gewoon organisatie-breed of het team waarmee je werkt. Klop bij ons aan en wij gaan samen met jullie op onderzoek uit daar waar die onrust vandaan komt en komen met mooie oplossingen.

Mariska Fissette: Ja, ze is vroeg Job Haverkamp even toe op linkt in of mij, Mariska Fi, zetten fi dubbels dubbel, t en stuur ons al linkt in berichtje. Dat vinden we hartstikke leuk, alleen al om te vertellen hoe je deze pot kast aflevering hebt ervaren, maar ook als wij met jou, jouw team, organisatie, mee kunnen denken over welbeing in de werkplaats.

Jop Haverkamp: Yes oké, tot de volgende keer.

Mariska Fissette: Doeg.