De 4 urige werkdag – hoe minder werken, meer oplevert

Jop Haverkamp: Hallo allemaal welkom bij de well-being workplace podcast.

Mariska Fissette: Ja, ze deze eerste aflevering gaan we het hebben over een thema wat echt allemaal hard ligt, en dat is de vier urige werkdag.

Jop Haverkamp: En we gaan drie dingen behandelen. Het eerste wat we gaan behandelen is eigenlijk waarom die vier urige werkdag tweede is eigenlijk: hoe gaat hoe vergaat het ons en waarom willen wij die vier urige werkdag? En ten derde van: hoe kan het iets voor jou en je team betekenen?

Mariska Fissette: Ja, tis alvast heel veel luisterplezier en vind jij nou werkgeluk en welzijn in je werk en je leven net zo interessant en belangrijk als wij af, wanneer je dan vast op deze plan is, want we gaan nog heel veel afleveringen maken en met je delen.

Jop Haverkamp: Is nou ja, Mariska.

Mariska Fissette: Ik ben me nu naar jouw verhaal achter deze vier urige werkdag, want ik kan me niet voorstellen dat die gelijk in je werkende leven is gestart.

Jop Haverkamp: Ja, ja, dat dat, dat wil ik graag iets over delen. Maar nee-ja en en waar. Waarom een vier uur gewerkt dag? Hé, nou, allereerst blijkt uit superveel onderzoek: door juist minder te werken worden mensen en teams veel productiever effectiever ze gaan de juiste dingen doen en het mooi is, ze voelen zich ook nog eens fijner dus je bent gelukkiger als mens en je presteert meer. Je maakt me impact in je organisatie en in je werk. Dus dat is eigenlijk een win-win en dan is het interessant op elkaar. En waar ligt die grens dan? He, van hoeveel uur moet je dan werken? En eigenlijk zijn wij uitgekomen op vier uur? Als je vier uur op een dag werkt, dan ben je zowel goed bezig voor je eigen lichamelijke en geestelijke welzijn, maar ben je ook van impact en van waarde voor je organisatie en voor je voor je werk. Wat je doet. En jij vroeg: he, waarom doe ik? Ja, hoe is dat bij mij gekomen?

Mariska Fissette: Nou heel erg voor om dat meer kregen altijd en productiviteit als gevolg heeft, en meer ontspannen werknemers met meer, ja, gelukkige gevoel, zeg maar in een zekere leven. En hoe is dat bij jou zo ontstaan?

Jop Haverkamp: Ja, bij mij is zo ontstaan dat ik ik heb nooit echt een burnout gehad, maar ik denk dat ik vaak genoeg op het randje heb gezeten dus ik heb vaak genoeg echt momenten gehad dat ik dacht: ik ben gewoon helemaal kapot en ja, dat lekt energie, maar ik voelde me ook slecht. Het voelt alsof ik geleefd werd. Dus ik deed maar m'n werk, maar ik had niet het idee dat er echt heel veel, ja de vivere in zat. Zeg maar en ja, het het, het ging wel goed, zeg, maar het lukt me prima om acht uur of meer te werken. Soms deed ik wel 60 uur in de week alleen. Ik voelde me geen gelukkige mensen. En als ik zo terugkeek op m'n werk, zeg maar de reflectie van een maand of een jaar, had ik niet het idee dat ik echt de impact had kunnen maken die ik had willen maken, ook al werkte ik superhard dus ik kwam me gewoon achter. Ik ben eigenlijk niet met de juiste dingen bezig. Ik ben gewoon een hele, ja inproductieve dingen aan het doen, om maar die tijd vol te krijgen.

Mariska Fissette: Ja.

Jop Haverkamp: En nou ja, zo, zo is het een beetje gekomen dat ik dacht van ja, is dit wel de manier hoe ik het wil? En uiteindelijk is dat natuurlijk ook de reden geweest om zelf te gaan ondernemen en en uiteindelijk nog groter, om dit onze missie te maken, dat we echt dat wel zijn, op nummer één moeten zetten. We de nummer één, omdat ik er zo heilig in geloof en eigenlijk zeker weet, wordt ondersteund door wetenschap dat mensen daardoor beter gaan presteren en ook nog eens gelukkiger zijn in hun leven. En dat is dus voor mijzelf dus eigenlijk ook nu, op dit moment, maar daar, daar is het.

Mariska Fissette: Maar hoe weet je nou dat? Want je zegt: ik heb geen burn uitgehaald, maar voel en ik werkte soms 60 uur. Dus m'n energie was niet het probleem. Ik hij zou ook kunnen denken van nou, misschien vond je Iba gewoon niet leuk. Hoe kwam je dan nou achter dat dat aan aantal uren ligt?

Jop Haverkamp: Goeie vraag, goeie vraag, dat is natuurlijk altijd een vraag van: is het ligt het niet aan het werk.

Mariska Fissette: Of de werksfeer.

Jop Haverkamp: Ja, maar dat dat, dat heeft zeker ook invloed. Alleen als ik keek naar he hoe ben ik mijn brein aan belasten kwam ik er echt wel achter van en ik ben gewoon constant met brein aan belasten en als ik in bed lag, was ie nog steeds in het doordenderen en daardoor sliep ik ook slecht en daardoor werd ik de volgende dag ook minder fit wakker, waardoor ik weer minder helder kon denken en eigenlijk, ja, steeds minder productief werd. En ik maakte wel de uren. Maar ja, zoveel mensen zitten gewoon achter hun computertje de de dingen te doen die ze ook in de helft van de tijd kunnen doen. Ja.

Mariska Fissette: Eens ja, en die negen tot vijf mentaliteit maatschappij is natuurlijk ook ontstaan vanuit ander soort werk dan dat we tegenwoordig.

Jop Haverkamp: Doen, ja, zeker, vroeger was het meer Fysiek werk en kan je prima. Acht uur op een dag kan je prima Fysiek werk doen. Maar als als kenniswerker waarin je brein nodig hebt je, blijkt uit onderzoek dat je je brein eigenlijk maar vier uur lang kan belasten en dat daarna eigenlijk wel een beetje die spier dan wel op. Die ben je dan gewoon aan het overbelasten en moet je niet willen trainen.

Mariska Fissette: Heb ik wel inderdaad ook ervaren, want ik onderneem nu denk ik acht, acht jaar zoiets en daarvoor zat ik in loondienst en dan ben ik een ochtendmens een typisch ochten. Ment ik krijg s ochtends bergen werk verzet. Dus ik was voor iemand die dan om half acht al op kantoor het liefste zat, en dan op zo'n stilteplek en dan kreeg ik bergen werk verzet. Dan zat ik helemaal lekker in m'n flow tot op een gegeven moment uur of twee, drie s middags, als ik kon je de klok uit wel op gelijk zetten, dan pakte ik helemaal in en dan zat ik echt een soort van weg te kwijnen achter de computer en dan keek ik om me heen en dan leek het alsof al mijn collega's prima met de negen tot vijf uit voet konden. En ik dacht alleen maar van: ja, ik ik d'r komt gewoon niks meer uit me. En als ik dan ik merkte, wel als ik een klant afspraken heb of een cliënten.

Jop Haverkamp: Ik had ja.

Mariska Fissette: Zoeken als psycholoog, dan, dan kwam de energie wel weer, maar had ik zo'n hele dag op kantoor, dan dacht ik echt, nou, ik schaam me eigenlijk een beetje, want ja, ik haal nu niet alles uit die acht uur. Dat was wat ik dacht, terwijl als ik nu ben.

Jop Haverkamp: Nou ben ik wel nog maar.

Mariska Fissette: En want hé, blijkbaar, de hele kantoortuin kan dit wel en ik ben echt een beetje meer d'r doorheen aan slepen, tot op een gegeven moment tot ik bedacht of niet bedacht, maar ontdekt. Van he s middags krijg ik wel creatieve dingen gedaan. Dus s Ochtends en nu deel ik mijn dagen ook echt zo. In s Ochtends ben ik super productief en dan doe ik gewoon te proc, hele vervelende klussen. Eerst alle taken krijg ik gedaan, al de strategische dingen krijg en daan en s middags.

Jop Haverkamp: Maar de meer.

Mariska Fissette: Creatieve dingen dus op een gegeven moment, toen ik dat ontdekte, dacht ik: ja, dan ga ik mijn agenda zo inrichten dat ik of die klant en cliënten afspraken heb of meetings waarbij ik creativiteit ver vereist is, of ik ga lezen en luisteren. En nou, dat waren dan niet zoveel pot kas, maar dat zou je nu kunnen, dat doe ik nu dingen tot mij nemen, veel meer dan output eigenlijk als het ware. En daar is bij mij echt wel het dat verschil ontstaan van wacht even, ik krijg gewoon veel meer gedaan als ik luister naar mijn biologische klok, als ik luister naar wat mijn body en met eigenlijk aankunnen want bij mij was het ook niet zo dat ik het aantal uren in een dag niet aankan sterker nog, op en gegeven en had ik een baan, vier, negen uur en heb ik er nog aan bij gezocht, omdat ik op andere manier nog prikkelt wel wilden worden. Dat vond ik alleen maar te gek, maar niet die negen tot vijf achter de computer. En ik denk dat dat daar bij heel veel mensen, in ieder geval toen bij mij misgaat als dat ware ik heb ben daar toen mee gestopt in mijn lekker gaan ondernemen en kan mijn eigen tijd indelen.

Jop Haverkamp: Ja, eigen en het en het is wel tof als ik, als ik mensen hoor die over jou spreken, dan zeggen ze: o die is echt gewoon keihard aan het werk krijgt, omdat ze zien dat je veel gedaan krijgt. Maar het is niet zo dat jij meer, meer uren maakt, maar je bent gewoon super effectief in wat je doet. Ja, en nou ja, dat werpt zo z'n vruchten af. Ja, zeker is mooi waar je zelf te zien kan. Ik weet.

Mariska Fissette: Ja, nou ja, ik weet precies wanneer wanneer ik wat het beste kan doen en ik pleit ook niet voor voor minder werken in de zin van Alex, dan dan heb ik veel meer vrije tijd. Ik pleit heel erg voor dat je dat je werk doet, wat je ook gewoon het recht leuk vindt. Geloof er niet in of ik geloof erin dat mens te doen, maar ik zou zelf niet een leven willen leiden waarin ik van weekend naar weekend blijf leef of van vakantie naar vakantie. Werk is zo'n belangrijk onderdeel in ons leven. Vaak spenderen we nog meer tijd met collega's op de werkvloer dan thuis. Waarom zou je niet eens doen waar je je van betekenis voelt?

Jop Haverkamp: Ja, en dan veel plezier over van.

Mariska Fissette: Je hoeft niet per se minder te werken, maar wel dat wat we zien als werker als als output als hard werken. Dat mag minder en dat is dus bewuste activiteit. Maar wat we ook nodig hebben en dat valt wat mij betreft buiten die vier uur, is de onbewuste processen die we wat minder door hebben, de momenten waarop je kent allemaal een gloeilampje begint te praten van oh. Ik heb nu die creatieve oplossing, weet nu precies hoe die strategie in elkaar moet zitten. Ik weet nu wat ik voor die klant kan doen, en dat gebeurt nooit. Als je is, gebeurt altijd tijdens het zwemmen, het wandelen, de douche, noem maar op en dat zijn onderschatten onbewuste processen, en daar mogen we op leren vertrouwen dat dat dus gebeurt op het moment dat we echt.

Jop Haverkamp: Afscheid, ja, dus dus eigenlijk heel bot gezegd, kan je zeggen: ga je niks doen is ook onderdeel van het werk, dat zou ik willen zeggen en dat zeg ik dus ook. Dus dus kunnen we nog iets ietsjes korter en bondiger maken van wat we nou, wa, wa, waar we eigenlijk voor staan. Dus Één is inderdaad: hé, ga ga je werkdag voor Korten maak een vier urige werk, dacht ervan met in je achterhoofd houden dat die vier uur eigenlijk gewoon staat voor vier uur output en dat je de rest van de dag meer kan gebruiken voor bijvoorbeeld input of juist even niks doen, wat ervoor zorgt dat je brein weer leeg kan worden en de volgende dag fris aan de slag kan gaan, eigenlijk met de juiste dingen in plaats van de onzin dingen. Want als je het mij vraagt, we zijn met zoveel onzin bezig en en volgens mij kan dat anders als we meer de tijd nemen om te beseffen van: he, wat is nu echt belangrijk? Ja, en dat kan je dus mooi naast die vier uur gaan doen.

Mariska Fissette: Ja, en dit vergt natuurlijk echt wel een vertrouwen vanuit directeur, managers, teammanagers want je moet d'r ook vertrouwen dat mensen dus in die onbewuste tijd ja, dat het, dat het, dat het boel, dat het suddert en dan zit men natuurlijk al hé in bijna twee jaar in deze pandemie waar ook bedrijven al veel meer vertrouwen hebben moeten geven in hun medewerkers, gezien het tijdperk.

Jop Haverkamp: Ja.

Mariska Fissette: Thuis zal wel doen dat was natuurlijk ook niet bij iedereen een Normaal voor deze pandemie en waar wij eigenlijk voor staan, is dat ook meer vertrouwen wordt gelegd en dat mensen hun eigen werktijden kunnen indelen en dat die ook korter mogen zijn in de zin van altijd maar bereikbaar zijn, altijd maar in meting zitten, want dat is niet het meest productieve en creatieve. Vooral ook mensen moeten ook en dat is een onderwerp voor een andere pot kasten en er. Maar mensen moeten ook alleen tijd hebben om tot die creatieve processen en die productiviteit te kunnen.

Jop Haverkamp: Precies en zoals de werkmaatschappij nu is ingericht, is veel altijd voor geld.

Mariska Fissette: Ja.

Jop Haverkamp: En en daar moeten we echt mee kappen, want daarmee ben je eigenlijk ook gewoon een soort slaaf. Dus een moderne slavernij, waar ik veel meer voor sta, is dat je gewoon met je leidinggevende afspreekt of met je directeur of met wie dan ook afspreekt hé, dit zijn de taken, die heb je te doen en hoeveel tijd je eraan besteed je dat? Dat? Dat maakt eigenlijk niet zo heel veel uit, maar dit is wel gewoon wat we afspreken en daar krijg je een beloning voor. Dus dat is geld, taak, beloning.

Mariska Fissette: Exact ja, precies, en als ik als ondernemer mensen inhuur dan doe ik dat eigenlijk bijna nooit op basis van een aantal uren. Et imiteert me niet hoe lang een koppie rite ergens mee bezig is of noem maar op. Het boeit me niet. Ik wil gewoon die goede persoon die het juist werk aflevert dat totaal met bij mij en zo is ook in grote organisaties. Je wil dat het werk gedaan wordt en je wil niet dat mensen de hele tijd maar elkaar bezighouden met de reply op miles dan zie je ook nog wel dat mensen gelijk reply all doen van kijk, ik ben heus wel aan het werk en dat roept ook een bepaald en ik spreek je van ook uit ervaring een bepaalde onrust op van oh. Je blijkbaar is iedereen dus aan t werk en ik moet wel continu met iemand blijven checken. Zoveel ruis. Dit is voor, zo niet voor productiviteit en werkgeluk dat ik daar ook, nou ja, enorme voorstander van mij van. Spreek hier ook dingen over of met elkaar als je in een team zit of een organisatie waar we het over t. Het over geldt voor taken in plaats van geld in in ROVA tijd.

Jop Haverkamp: Zeker, zeker, ja, dus daar daarin komt die vier urige werkdag eigenlijk ook weer terug, want ik geloof er gewoon heilig in dat de meeste werkzaamheden en daarmee geschikt, niet over één kam want sommige werkzaamheden ja, heb je gewoon langer de tijd voor nodig. Ik noem maar wat op. Als je in de zorg werkt dan ja, is het gewoon lastig om na vier te zeggen: patiënten, ja, ik ga naar huis, ja dus.

Mariska Fissette: En achterlijk combi!

Jop Haverkamp: Werk, nee, nee, nee, daar is ja, exact. Maar in ieder geval voor de meeste banen geloof ik gewoon heilig in dat dat de hoeveelheid werk die mensen hebben, dat dat gewoon in de helft van de tijd kan, absoluut ja en dat het dan ook nog eens beter wordt. En.

Mariska Fissette: Ik.

Jop Haverkamp: En leuker en d'r zijn genoeg wetenschappen, Lukke artikelen en onderzoeken die ook uitwijzen die zeggen: ja, het werkt gewoon echt. Door mensen minder te belasten komt er eigenlijk meer uit, en met meer bedoel ik vooral mooie dingen. Dus waar we wat aan hebben met z'n allen, dat dat is uiteindelijk waarom we werk doen. Dat is niet bezigheidstherapie ja.

Mariska Fissette: Ja, om ook niet niet druk zijn, om het druk zijn, dat is echt, denk ik, een hele belangrijke en dat ik haar niet hele tijd druk houden. Dus hé, die de tip van twee keer per dag je mal checken, dat vind ik een hele goeie, omdat je als jij, iedere keer als jij Replyt hou, je anderen ook weer van het als het ware van het werk.

Jop Haverkamp: Ja, dat is.

Mariska Fissette: En dat draagt niet bij aan een fijne werksfeer een werkgeluk maar nog belangrijk, minstens zo belangrijk is als vier uur hard werken is, wat doe je dan precies met die tijd die je dus nou ja, soort van over hebt?

Jop Haverkamp: Wat doe je dan? Ja, ja, goeie vragen.

Mariska Fissette: Niet Netflix.

Jop Haverkamp: Nee-ja, dus dat dat dus dus dus dus deze uitdaging van minder werken, dat heb je op altijd twee niveaus aan te vliegen, één op op teamniveau of organisatieniveau hoe gaan we dat nou inrichten als organisatie? Nou één belangrijke tip is eigenlijk van: haal dat hele concept tijd voor geld weg, maar veranderen in taak voor geld. Ja, da's één. Maar dan loop je natuurlijk nog steeds het risico dat je werknemers in minder tijd de hele dag gaan netflixen of nou in ieder geval ook een brein belasten waardoor ze de de volgende dag eigenlijk minder fit op hun werk komen of minder fit hun werk kunnen doen. Ja, dus, het vraagt ook iets van de individu. Dus d'r is ook een soort verantwoordelijkheid of d'r is niet een soort d'r is verantwoordelijkheid die bij de individu ligt en en die mag je daar ook leggen. Dus dit is belangrijk om dit bespreekbaar te maken en in hoeverre de individu daar ook inspanningen wil gaan doen en het mooie is dat wij vanuit de wel bang workplace hebben we natuurlijk voor. Voor beide opties hebben wij oplossingen. Dus als je zoiets hebt van nou ja, ik wil echt wel gaan werken in een organisatie waar mijn medewerkers veel blijer zijn, veel plezier ervaren, maar ook veel effectiever zijn worden. Nou, kom nog vooral met ons praten en als je zoiets hebt van ja, ik heb werknemers die die willen, heel graag effectiever worden, beter met hun tijd omgaan en dat soort zaken en meer op hun gezondheid letten, meer zelfzorg toepassen. Maar het lukt ze gewoon niet. Door wat voor reden dan ook. Dat kan bijvoorbeeld een Netflix, verslaving zijn of wat dan ook. Dan hebben we daar ook mooie oplossingen voor.

Mariska Fissette: Zeker, ja, dat is stier, ons een mietje.

Jop Haverkamp: Ja, hallo!

Mariska Fissette: Het Mariska Ficetti punt kom. Dat is de beste manier om mij direct te bereiken.

Jop Haverkamp: Yes of gewoon via onze website?

Mariska Fissette: Ja.

Jop Haverkamp: Dan komt het ook bij ons terecht en.

Mariska Fissette: Ben ik nog heel even, meneer tjop? Hoe ziet jouw werk?

Jop Haverkamp: Ja, dat hebben we nog niet besproken. Ja, hoe ziet mijn vier? Ik? Ik zat dat te denken. We hebben iets nog niet besproken. Hoe ziet het er nu uit? Ja, mijn vierge werkdag begint niet met-werk dus dat is nog niet die vier uur, want ik sta altijd op voor mezelf en niet voor datgene wat ik te geven heb voor deze wereld, maar echt voor mezelf. Dus ik ga eerst bewegen, sporten. Ik ga meestal een half uurtje of iets langer hardlopen. Daarna ga ik het ijsbad in, daarna neem ik een heerlijke bak koffie en ga ik opschrijven wat er allemaal in m'n hoofd zit. En misschien herken je het, maar mijn hoofd zit. S Ochtends super vol, echt heel veel chaos, en dat schrijf ik dan op en als ik het heb opgeschreven is het een stuk rustiger.

Mariska Fissette: Zo.

Jop Haverkamp: En heb ik ook opgeschreven van: hé, wat wil ik deze dag belangrijk maken, want dat schrijf ik dan ook op en daar ga ik dan aan werken.

Mariska Fissette: Een soort dat is, ja, ochtend.

Jop Haverkamp: Ritueel, dat is mijn ochtendritueel en als ik dan dus aan het werk ben, dan heb ik veel meer vertrouwen, ook van nou dat ik het juiste doe, omdat ik er wat langer over na heb kunnen denken. Ja, ik weet waar m'n gedachten naartoe gaan. Ik heb tijd genomen om even te reflecteren van: hé, wat is nou echt wat er belangrijk? En daar ga ik dan ook aan werken. En dan is het de kunst om stop te zetten zeggen.

Mariska Fissette: En werk jij dan vier uur achter elkaar?

Jop Haverkamp: Ik heb d'r wel een lunchpauze tussen, en dan betekent dat ik, zo ik begin, denk ik, rond een uurtje of tien, half tien begin ik met-werk en dan tot een uur of drie, en dan zit dan een lunchpauze tussen en om drie uur probeer ik dan weer naar buiten te gaan, te sporten of echt gewoon iets leuks te doen.

Mariska Fissette: Zit heel anders.

Jop Haverkamp: Is anders, ja, ja, en ik merk vaak dat dat dat nou. Als ik bijvoorbeeld ga wandelen, dan dan komen we de beste ideeën. Die hebben gewoon met-werk te maken, omdat ik het zo leuk vind. Dus dat is eigenlijk ook werk. Maar ik, ik voel als bonus, ja, denk, ja, gaaf ja en en ik voel veel meer vrijheid nu dat ik denk oh, ik hoef niet tot vijf uur of tot zes uur relatief te zijn. Ja, dat ja, ja, ja.

Mariska Fissette: Tof.

Jop Haverkamp: Wil je nog delen hoe dat van ja?

Mariska Fissette: Ja, nou, ik heb er natuurlijk al een beetje over gedeeld, omdat ik s Ochtends dus die taken echter die focus, taken weg, werk, zeg maar als het ware: ik check nooit mijn Mil voor een uur of tien, omdat je gewoon de vorige dag nog heb gecheckt nou, daar zit niet zo heel veel nieuws in, plus wat ik, wat voor mij niet was, supergoed werkt, is dat ik niet mijn brein begin van de dag al voet met verzoekjes en vragen van anderen.

Jop Haverkamp: Nu eerst.

Mariska Fissette: Eigenlijk wat jij ook een beetje doet stilstaat bij: wat is voor mij belangrijk vandaag? Wat wat mij, mijn drie top top focuspunten voor de dag en wat is bonus? En als ik dat heb bepaald en al een deel heb afgewerkt, dan ga ik pas kijken naar he, wat wat, wat, wat wilde bij ter wereld en dus s Ochtends ook die productiviteit dingen. Dan ga ik lunchen en uiteindelijk pak ik dan dus zo'n beetje in en dan ga ik. Dat is iets heel anders.

Jop Haverkamp: Doen iets creatiefs iets creatiefs tot kan nemen.

Mariska Fissette: En bijvoorbeeld kast of een een voorbeeld, of inderdaad gewoon lekker naar buiten of iets heel anders zwemmen, Kickboks noem maar noem maar ook iets heel anders. En dan daarna komt bij mij dat die creativiteit weer, en dat kan zomaar tot het avond eten, tot tot na het avondeten een uur tot een uur of zeven-acht dan merk ik weer ergens een piek.

Jop Haverkamp: Ja, dus ik split.

Mariska Fissette: Dus meestal wel op in in twee delen, zo er best voor mij en wat heel goed werkt, want altijd net over afleidingen is echt ook tegen m'n omgeving. Zeg van ik ben nu niet bereikbaar heb ik tegen he mensen op op werk, maar zeker ook privé van. Ik reageer voorlopig gewoon eventjes niet en dat is heel belangrijk ook zeker als je actief bent op zoals media of al of ondernemer bent, want dan denken mensen oh, ze is er wel, maar die grenzen aangeven en we hebben sinds kort een telefoon, doos, dus daar stoppen we ook onze telefoon in op kantoor. Dan zijn we ook gewoon niet bereikbaar. Tabbladen uitklikken noem het maar, want ik ben soms gewoon niet zo sterk dat ik aan al die verleidingen steeds maar de hele dag door weerstand kan bieden. Dus zo helpt het mij ook om productief te zijn.

Jop Haverkamp: Ja, en en wat wat interessant is, is dat jouw, jouw werkdag ziet er heel anders uit dan mijn werkdag en ik denk dat dat ook wel belangrijk is, dat je beseft dat niet iedereen Hetzelfde is. Ja, want dat dat is de neiging die we hebben als als als directeur of als teamleider dat je denkt: iedereen in mijn organisatie zou Hetzelfde moeten werken, maar dat is gewoon niet zo en dat is een mooi aan mens-zijn dat we allemaal anders-zijn en behandel. Zeg maar: ja, behandel iedereen anders. Dat hoeft niet per c, maar kijk in ieder geval naar wat de ander nodig heeft en wat het beste voor die persoon werkt, want dat dat verschilt gewoon echt per persoon.

Mariska Fissette: Ja, ja, en als dat natuurlijk niet kan, dan is het van wij doen het zo en hé, ga gaat gesprek met elkaar aan en.

Jop Haverkamp: Ja.

Mariska Fissette: Is er een met of juist geen Mets ik bedoel kan natuurlijk niet altijd op een bepaalde manier worden ingericht, denk ik, maar ik denk wel dat de afgelopen periode wel heeft uitgewezen dat er veel meer mogelijk is dan dat we daarvoor dachten. Dus ga met elkaar in gesprek van wat de mogelijkheden zijn. En ben jij een teamleider of directeur? Ga d'r eens goed over nadenken of het misschien wel echt, nou ja, toch heel zinvol kan zijn. Misschien kan je niet in één keer naar vier uur voor iedereen, maar wat kun jij weken in jouw business, waardoor iedereen weer creatiever wordt, productiever en het werkgeluk ook stijgt, want dat zie je ook veel, dat er veel.

Jop Haverkamp: Doorloop zeker, doorloop Burnout en eigenlijk is het een burnout is gewoon een signaal dat er iets in je organisatie niet klopt. Heel vaak denk ik nog steeds: die persoon kan het niet aan. Nee, de de eerste, iets stokjes in je, in je organisatie. Dus die die persoon met een burnout dat is eigenlijk de kanarie in de kolenmijn en die geeft aan he klopte iets niet, ja, en dat heb je dan echt te veranderen.

Mariska Fissette: Vergeet de boor uit ook niet, he dat mensen een verveelt.

Jop Haverkamp: Ja, ook toxys aan de canaries ook die vallen dan ook uit de vanuit van saaiheid ja, of als het gewoon te warm is, dan vallen ze komt.

Mariska Fissette: Nou, dat ze, ja genoeg. Ik hoop dat je er veel aan hebt gehad dat je heeft geinspireerd misschien denk jij, nou, dat doe ik al eeuwen, dat wist ik al. Maar kijk iemand anders voor wie dat interessant is, stuur dan vooral even door op neer je op deze playlist want we gaan nog veel meer mooie afleveringen maken. En wil je dan met ons in contact komen, stuur dan even een berichtje naar Hello et, Mariska Vice punt, Com Fides dt of zoeken ons even op. Linkt in jullie, maar nee, maar leuk.

Jop Haverkamp: Oké de dag!